سیر تحول و سفر قهرمان بر مبنای دیدگاه جوزف کمپبل، اسطوره‌شناس تطبیقی (1904-1987) بدین‌گونه شکل می‌گیرد که قهرمان داستان که به زندگی روزمره مشغول است، با شنیدن ندای دعوت، ماجراجویی را آغاز می‌کند و با نقش‌آفرینی، پای در جادۀ آزمونی دشوار می‌نهد و مراحلی را برای رسیدن به هدف والا طی می‌کند. در طول مسیر به یاری پیری فرزانه به خودشناسی میرسد و پس از بازگشت به زندگی عادی، آگاهانه و مصرّانه کمک به دیگران را سرمشق زندگی خویش قرار می‌دهد. پژوهش حاضر بر آن است تا با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی طرح جوزف کمپبل موسوم به «اسطورۀ یگانه» در داستان خلیل کافر اثر جبران خلیل جبران (1883- 1931) بپردازد و با بررسی شاخصههای این نظریه در داستان مزبور، میزان تطابق فرآیند تکاملِ شخصیت قهرمان را با الگویی که کمپبل ارائه داده، بسنجد. یافته‌های پژوهش گویای همخوانی سفر قهرمان داستان با الگوی کمپبل است و خلیل به عنوان اسطورۀ یگانه، در سلوک اجتماعی خود با برخورداری از عشق به همنوعان، چالش‌های زندگی را پشت سر گذاشته و به شناختی نو نسبت به جهان دست می‌یابد. او که تجربه‌های زندگی شخصی و مسائل روز جامعه را مد نظر داشته، با آگاهی از آموزه‌های راستین مسیح (ع) به ادراکی تازه از هستی و آفرینش آدمی دست می‌یابد و زین پس با درهم شکستن استیلای اربابان عوام فریب کلیسا، ضمن غلبه بر مشکلات در نهایت به کمال میرسد و ارباب دو جهان می‌گردد.
